“People wanna know the planet; it’s what they came on Earth for!”

Δανείζομαι την παραπάνω ρήση, μεγαλόστομη στο άκουσμα αλλά τόσο απλή και μεστή στο περιεχόμενό της, από τις δηλώσεις του επικεφαλής της Βρετανικής Υπηρεσίας Πολιτικής Αεροπορίας, μία μέρα μετά τη Βρετανική παρολίγον 11/9. Είναι περίπου 24 ώρες τώρα που ανησυχητικά γνώριμες εικόνες τρομοκρατικού πανικού πλημμυρίζουν τις αίθουσες αεροδρομίων, τις τηλεοπτικές οθόνες και τις σελίδες των μεγαλύτερων ιντερνετικών ενημερωτικών δικτύων παγκοσμίως. Περίπου 24 ώρες που ολόκληρη η υφήλιος ή καλύτερα το κομμάτι της εκείνο που έχει εθιστεί στο να ζει τα πάντα live, έχει αυθυποβληθεί σε μια κατάσταση παράνοιας και παροξυσμού όμοια μ’ αυτή που “έπληξε” τη Νέα Υόρκη, τη Μαδρίτη και το Λονδίνο στα λίγα προηγούμενα χρόνια…

Κι όμως, η ανατριχιαστική αυτή απειλή που φέρεται να εξαπλώνεται με ρυθμό καταιγιστικό στους αιθέρες του πλανήτη ΔΕΝ είναι ακατανίκητη και η κυριαρχία της κάθε άλλο παρά αδιαμφισβήτητη παραμένει. Όσο υποτιμητικό κι αν είναι να πηγαίνεις στο αεροδρόμιο και να αναγκάζεσαι από τη μια στιγμή στην άλλη να κουβαλάς σε μια πλαστική σακούλα εμετού το πορτοφόλι, τα κλειδιά σου, τους ταξιδιωτικούς οδηγούς, τα προφυλακτικά, το άρλεκιν που κουβαλάς ‘για να περάσει η ώρα στο ταξίδι’, ακόμα και τις πάνες ακράτειας γιατί, πώς να το κάνουμε, πάει πια η εποχή που μασούσες σίδερα…

Όσο άβολα κι αν νιώθεις μ’ όλα αυτά σε κοινή θέα κι εσένα υποχρεωμένο να χαμογελάς υπομονετικά, αν όχι ηλιθιωδώς, με το θέατρο παραλόγου που διαδραματίζεται γύρω σου, είναι κάτι μέσα σου που σου δίνει αποθέματα χιούμορ, αντοχής και επιμονής για να προχωρήσεις στο τέρμιναλ, να πάρεις ανά χείρας την πλαστική σακούλα, να συνεχίσεις μέσα από ακτίνες Χ κι άλλες high tech δικλείδες ασφαλείας, μέχρι να φτάσεις στη φισούνα και να μπείς στο κύτος του αεροσκάφους.

Κι εκεί πάλι σε συντοφεύει μια κρυφή ενέργεια, που βγαίνει από τα βάθη του μυαλού σου και αφήνεται από το χέρι της λογικής, που σε πρόσταζε να μείνεις καρφώμενος απέναντι από την οθόνη της τηλεόρασής σου και να παρακολουθείς ‘το κακό να κυριεύει’ το Heathrow, το Gatwick, το Manchester, τα όνειρα των καλοκαιρινών διακοπών σου, τις ονειρεμένες εικόνες που θα αντίκρυζες με την αγαπημένη σου στο ελληνικό νησί που σχεδιάζατε να πάτε φέτος το καλοκαίρι, τον ίδιο σου τον ουρανό.

Η κρυφή αυτή ενέργεια όμως, δεν πρόκειται να σ’ εγκαταλείψει στην παρανοϊκή μοίρα που το Καλό και το Κακό του σύγχρονου κόσμου σου αποφάσισαν για σένα… Και δε θα το κάνει γιατί ξέρει ότι έκανες σχέδια και είναι κρίμα να χαραμιστούν για μερικές κωλοαεροπειρατείες, που, στην τελική, δεν εκδηλώθηκαν καν! Τζάμπα δηλαδή κουβαλούσες μέσα στο πορτοφόλι τις οικονομίες τόσων μηνών για να δοκιμάσεις bungee jumping στο βουνό μετά την αναρρίχηση; Τζάμπα θημήθηκες τελευταία στιγμή τα προφυλακτικά που είχες ακουμπήσει πάνω στο τραπέζι, γιατί η πτήση σου φτάνει χαράματα στη Λισαβώνα και που να τρέχεις για αυτόματο πωλητή με την Eve μετά από 3 μήνες που δεν έχετε βρεθεί..; Και κυρίως, τζάμπα έστησες ολόκληρο σκηνικό για να πάνε όλα καλά στο γραφείο και να πάρεις την άδεια σου τις ίδιες ημερομηνίες με την αγαπημένη σου, κι ας ήθελε ο διευθυντής να σε βάλει σε… σκοπιά διαρκείας τον Αύγουστο στα ‘κεντρικά’;

Και βέβαια όχι! Τίποτα δεν έγινε τυχαία! Τίποτα δεν έκανες μάταια! Τα σχέδιά σου θα πραγματοποιηθούν, όπως τα είχες προγραμματίσει! Κι αυτό γιατί κι εσύ ‘είσαι άνθρωπος και θέλεις να γνωρίσεις τον κόσμο. Γι’ αυτό το λόγο, μεταξύ άλλων, ήρθες στη Γη!’

Εξάλλου προγραμμάτιζες να δεις το ηλιοβασίλεμα στα ελληνικά νησιά με την αγαπημένη σου. – Θα σου ανατρέψει τώρα τα σχέδια ένας μονολιθικός τρομοκράτης της δεκάρας που, μια και αποφάσισε πως δεν έχει άλλους σκόπους στη ζωή ετούτη, επέλεξε το αεροδρόμιο του Heathrow για να κάνει τη φιγούρα του;!

Σε καμία περίπτωση! Το ταξίδι σου θα το πραγματοποιήσεις! Ίσως όχι με Longchamp ανά χείρας αλλά με σακούλα εμετού… Όμως αυτό εσένα λίγο σε νοιάζει..!

You wanna know the planet, after all…